Aşk'a İthaf Olsun.

...Özlüyordum seni.Sana ait acılarımı,sevinçlerimi ve en küstahça yalanlarımı özlüyordum.Mecnun,Leyla'sını hiç özlemedi.O,sevdiğinden hiç ayrılmadı ki özlesin.Ben seni yanımdayken bile özlerdim.Ben sevdim,bekledim.Fethi bekleyen Fatih gibi bekledim.Fatih yirmi bir yıl bekledi;ben yirmi bir asır bekledim.Kahpe Bizans düşmedi.Yıkılmıyordu Viyana surları.Ben yıkıldım.Başım ayrı gövdem ayrı savaştım.Romeo o gün yalnız uyudu.Juliet,Don Kişot'un savaşını izliyordu.Masumane ve günahkar bir ihanet.

Ve kırkıncı gün,sensiz!Ümitkar bir şubat soğuğu.Sen kendini alışkanlıkların kuştüğü yatağına bırakmış gibisin.Ben yine peşin hükümlerin koltuk değnekleriyle yürüyorum.Senin yoldaşın korkuların,acıların ve utançların.Yalınızız.Yılların levsi iskarpinlerini yalayıp geçmiş,yaşamamışsın ki kirlenesin.

Ve elli beşinci gün,sensiz!Gülü dikeninden koparamazsınız.İnsan bütündür.Acılarıyla,tebessümleriyle,umutlarıyla birdir.Bir olmayan Julien.Julien,kendi kendisiyle,yatan adam.Yatakta bile mürai.Yatakta bile kendisi değil.Duyguların erozyana uğraması,felaketlerin en acısı.Unutmak ve avunmak ihanetin en büyüğü.Şems gitmemeliydi.O bir güneşti,batmayan.Güneş zaten batmazdı,sadece giderdi.Sen de gitmemeliydin o rezil iklime.Uyuşturan,pelteleştiren,sersemleten iklimde ne işin vardı?Dünya yuvarlak değil ki dönüp dolaşıp aynı yere gelesin.Nietzsche bu yüzden gitmedi,delirdi.Stendhal bir adım gitti,bir adım gelemedi.Kırmızı ve Siyah,biz,Stendhal'in bir adımı.

İnsan dünü anımsayabildiği sürece yaşar.Artık yanarak değil,tüterek yaşıyorum.Nemli bir tomar gibi...Sen yaşamayacaksın. Cansız.Mezar taşı gibi sükut.Üşüten,ürperten,asabileştiren.Oysa Kafka gülümsemeye başlamıştı.Dadal'oğlu ferman dinlemiyordu.Dinlese dağların padişahı olacaktı,dağlar onun olacaktı.Gitmeseydim benim olacaktın,gitmeseydin senindim.Kaçta kaçın benim?Gidenler yüzlerinde maskeyle dönerler.Sahneye maskeyle çıkmak,ben aktör değilim.Kirli rolünü renksiz sahnene sakla....

Aşk ölür,ayrılık ölmez.Mavi gözlü dev öldü..Ayrılığı nefes alıyor.Ayrılık,Olemp'e giderken ölmek.Yalnız ölmek.Bir sayfada ölmek.İhtişamsız ve dekorsuz....

Ve ben çamurdan koparıp vazosuna koyduğum bu mehteşem zambağın hatırasını minnetle yadederim.Bu zambağın saksısı kalbim.Bu zambak bütün ihtişamı ile ancak benim göğsümde açabilir.Etin ete hasreti!Başladığı yerde biter....

Biz büyüdük ve kirlendi dünya.Bir şiiirinin son çığlığı,son matemi ve son mısrası.Evet,biz büyüdük...!